Conjugation of avoir coutume

Conjugation of avoir coutume [v.]

Le verbe avoir coutume est transitif.

infinitif
présent

-avoir coutume

indicatif
présent

jeai coutume

tuas coutume

ila coutume

nousavons coutume

vousavez coutume

ilsont coutume

imparfait

jeavais coutume

tuavais coutume

ilavait coutume

nousavions coutume

vousaviez coutume

ilsavaient coutume

passé

jeeus coutume

tueus coutume

ileut coutume

nouseûmes coutume

vouseûtes coutume

ilseurent coutume

futur

jeaurai coutume

tuauras coutume

ilaura coutume

nousaurons coutume

vousaurez coutume

ilsauront coutume

subjonctif
présent

(que) jeaie coutume

(que) tuaies coutume

(qu') ilait coutume

(que) nousayons coutume

(que) vousayez coutume

(qu') ilsaient coutume

imparfait

(que) jeeusse coutume

(que) tueusses coutume

(qu') ileût coutume

(que) nouseussions coutume

(que) vouseussiez coutume

(qu') ilseussent coutume

conditionnel
présent

jeaurais coutume

tuaurais coutume

ilaurait coutume

nousaurions coutume

vousauriez coutume

ilsauraient coutume

impératif
présent

(tu)aie coutume

(nous)ayons coutume

(vous)ayez coutume

participe
présent

-ayant coutume

passé

m.s.eu coutume

m.p.eus coutume

f.s.eue coutume

f.p.eues coutume

avoir coutume

Abreviations

Catégories :

n.c. nom commun

n.f. nom féminin

n.m. nom masculin

v. verbe

v.i. verbe intransitif

v.p. verbe pronominal

v.t. verbe transitif

Formes :

f.p. féminin pluriel

f.s. féminin singulier

m.p. masculin pluriel

m.s. masculin singulier